Zonnebloemen

De dood is een notaris.

Zelfs in de zomer tot overwerk bereid.

In zwart pak trekt hij loten.

Vier cijfers, twee letters.

Hardop leest hij voor waar de klappen vallen.

Wij horen 5247 KV en andere adressen in Brabant,

ons land, de wereld.

Willekeur woont overal.

Dan is de zomertrekking voorbij,

de dood een postcodeloterij.

Wij lezen de lijsten met namen.

Kinderen, mannen, vrouwen.

Wie voorzag hun lot?

Op akkers en erven zoeken wij het antwoord,

nadat op een zomerse dag

298 vragen

zomaar uit de lucht zijn komen vallen.

Wij zoeken vergeefs;

op deze velden groeit slechts waarom.

Hoe het lot huishoudt hier en elders:

het slot dat op de sleutel wacht.

De goudvis die voor altijd bij de buren zal blijven wonen.

De kaart op de kokosmat voor het kinderfeestje

– na afloop word je thuisgebracht.

De dood is een notaris in het zwart.

Met volle vaas op zijn bureau: zonnebloemen uit Grabovo.

Hij keert en kantelt, draait de vaas steeds rond.

Maar alle bloemen bleek en geel

draaien zich weg – zij zagen te veel,

buigen hun hoofden naar de grond.

_____

Tekst op verzoek van de gemeente Den Bosch geschreven, tijdens vlucht KL2300 van Amsterdam naar Parijs. Uitgesproken door theatertechnicus/acteur Gé van Berkel op woensdag 23 juli 2014 tijdens de herdenkingsbijeenkomst op de Parade in Den Bosch. Geplaatst op deze site op 31 juli 2014. De illustratie is een werk van Anselm Kiefer.