Oud geduld

Het was in die dagen dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst een bevel uitvaardigde. Een rijksambtenaar zei: “Meldt u voorbij de horizon, voor een telling van volk uit den vreemde. Talm niet, maar ga naar Rosmalen. Engelen van de ANWB zullen u de weg wijzen.” Met z’n vieren waren ze achter in het busje gestapt. De Syriër, de Palestijn en de Iraanse broers Milad en Morty. Het was een lange tocht van Veenhuizen naar het Autotron. Onderweg zagen de broers een McDonald’s Drive Thru, maar ook kerktorens met een haan of kruis. Dat gaf hoop. Wie als christen uit Iran vlucht, zoekt in het landschap tekens van bemoediging.

Bij aankomst regende het flink. Ze werden in een Rode Kruis-tent verwelkomd. Later zouden ze een stapelbed krijgen. Als ze omhoogkeken, zagen ze het zeildoekdak. Toch stelde dat meer gerust dan de sterrenhemel boven hun oude woonplaats Ahwaz. Het zou lang duren voor ze in slaap vielen. Hun buurman, een vluchteling uit Nigeria, snurkte harder dan een kettingzaag.

Dat was in december 2015. Nu is Milad terug, voor een herinneringsbezoek. Hij legt zijn blauwe fiets op het gras, kijkt om zich heen. In zes jaar tijd zijn de iepen en berken gegroeid, net als zijn hoop op een verblijfsvergunning. In tegenstelling tot broer Morty, die in Vught woont en werkt, heeft Milad nog geen groen licht. Ingewikkeld verhaal, vol juristentaal. Zijn dossier ruikt naar oud geduld, waarvan de houdbaarheidsdatum is verstreken. Al zes jaar ligt zijn Iraanse paspoort bij de IND. Het is in november 2020 stilletjes verlopen.

Hij wijst naar een plek. Daar stond de eettent. Spaghetti, friet, sperziebonen en – zijn favoriet – gehaktballen Als het tegenviel, smokkelde hij een elektrische kookplaat de slaapruimte in. Eieren bakken, in de hoop dat COA-medewerkers niet als uitsmijter zouden binnenstappen. Ander tijdverdrijf? Fietsen, kaarten, taalles. Een Bossche vrijwilligster hamerde erop dat hij de zachte g zou aanleren. Maar zijn keel haperde. Zijn beste herinnering aan de noodopvang: vrijwilligster Eefke, die hem op 1 februari 2016 ophaalde. Ze kocht Bossche bollen, wandelde met hem rond de IJzeren Man. Het was zijn 26ste verjaardag.

Milad is een rusteloze natuur, geen stilzitter. In afwachting van de IND-procedure volgde hij een hbo-opleiding aan Fontys Hogescholen. Verder is hij vrijwilliger in de Emmaüskerk in Woensel. De gebedsdiensten volgt hij moeiteloos. Een greep uit zijn woordenschat: loyaal, tsjongejonge, ambitieus, worstenbroodje, melancholie, lieveheersbeestje, democratie, onverschilligheid en paardenmiddel – hij heeft zware medicatie tegen migraine.

Terugtocht naar de Bossche binnenstad. Terwijl Milad zijn fiets pakt, vliegt een grote roofvogel voorbij. Arend of adelaar? Milad glimlacht. Hij legt geduldig uit dat dat twee Nederlandse woorden voor dezelfde vogelsoort zijn. Klopt, mompelt Google. Altijd leerzaam, vluchtelingen.

_________

Publicatie Brabants Dagblad: 22 december 2021. Deel 2 op woensdag 29 december.