Corrie

Zes of zeven was ze. Op het erf zag ze de wanhoop van haar vader. Zijn koeien wilden niet de stal in. Toen sloeg hij een van de weerbarstige dieren. Corrie voelde de pijn, alsof de stok haar eigen lijf striemde. In die minuten ontstond haar overtuiging te kiemen dat alles wat leeft met elkaar verbonden is.

Haar ouders hadden een ontginningsboerderij in Casteren, dorp bij Bladel. Acht kinderen. Corrie kreeg een katholieke opvoeding, waar ze goede herinneringen aan heeft. Met een koortje zong ze in beatmissen. Voor wie dat verschijnsel niet kent: in de jaren zeventig gooide God gitaarsnaren, drumstokjes en synthesizers uit de hemel. Moderne beats zouden de leegloop van de kerk moeten keren. Vergeefs, want de muziek van sex, drugs en rock and roll leidde niet tot overgave aan sacrament, Drievuldigheid of rozenkrans.

Sinds 2004 woont Corrie in Den Bosch. Nou ja, tussentijds zes jaar in Eindhoven, maar iedereen heeft recht op misstappen in zijn leven. Vergeving is haar motto, zachtmoedigheid haar kompas. Dat valt ook af te lezen aan haar huiskamer op de Copernicuslaan, waar tweeduizend papieren kraanvogels hangen. Eigenhandig gevouwen, volgens de kunst van de Japanse origami. Ze geven kracht bij tegenslag, zag Corrie veelvuldig bewezen. Op bezoek bij vrienden of op reis: altijd heeft ze origamipapier bij zich. Aan het nest dat haar handen vormen, zijn vele duizenden kraanvogels ontsnapt.

Vierenzestig is ze, een levenslustige vrouw. Ooit was dat anders. Tot 2005 had ze regelmatig depressies. Dat jaar nam ze deel aan een voetreflexzonecursus, die met een meditatie eindigde. Corrie sloot haar ogen, zag een engel. Een lichtgevend wezen dat een zware last van haar schouders tilde. Sindsdien gaat ze vrolijker door het leven. Met een voetreflexnoot, want volgens Corrie bewijst de wereldwijde chaos dat we ver van het rechte pad zijn. Zoals de koe op het Brabantse erf klappen kreeg, zijn het de pandemie, klimaatverandering, vleesindustrie en sociale ongelijkheid die ons steeds harder striemen. De koe was onmachtig, wij niet. Tijd om het roer om te gooien, vindt ze.

Stilzitten is niet haar sterkste kant. Afgelopen maand heeft ze eindeloos versieringen voor de Vrijheidsfiets zitten breien en knopen. Sinds 5 mei kan iedereen in Den Bosch die roodwitblauwe fiets gebruiken. Stelen is zinloos; een gps-tracker verklapt waar hij is. Op de Kraanvogellaan in Empel is hij nog niet gesignaleerd. Verder werkt Corrie met de gemeente aan een inleveractie van wapens onder jongeren. Voor elk vlindermes vouwt ze een kraanvogel. Ook bereidt ze met anderen een kunstwerk voor. Materiaal: handschoenen die op straat gevonden zijn. Ze heeft er al dertig. Van kinderwantjes tot werkhandschoenen. Het wordt een stedelijk project. Vele handen maken licht werk, zegt ze lachend.

Ze vouwt nog een vogeltje, zet het op tafel. Het valt niet om.

__________

Publicatie Brabants Dagblad: 12 mei 2021. Noot aan de lezer: de reactiemogelijkheid zal na herziening van de kronieksite najaar 2021 weer in gebruik worden genomen.