Monopoly [2]

Achter het station van Den Bosch begint de Paardskerkhofweg. Geen feestelijke naam, al verleidde de achttiende-eeuwse aanduiding Paardenkrengsteeg evenmin tot een vrolijke galop. Toch zie je hier geen zerken, roestige hoefijzers of verdorde rouwkransen namens Anky van Grunsven of Indoor Brabant. Het is een industriële locatie, waar vele jaren het Gemeentelijk Energiebedrijf, de Afvalstoffendienst en kolenhandel Van Boekel gevestigd waren. Na zonsondergang begon vaak een hengstenbal op de Paardskerkhofweg: dames van lichte zeden, mannen met gewichtloze moraal. Maar alles is verdwenen, opgelost in het zwavelzuur van de tijd.

Niet erg, want de stad wil verder. Dat lukt zichtbaar, zelfs in dit gruizige stadshoekje. Sinds zomer 2018 vormen vierentwintig duurzame koophuizen aan het begin van de Paardskerkhofweg een levendige woongemeenschap. Nog meer blijdschap: onder de naam Hart van Boschveld zijn honderd koop- en huurwoningen opgeleverd. Mooie architectuur, veel groen. Er wonen vooral jonge gezinnen. Bij de Nationale Vogeltelling 2020 won hier de ooievaar.

De bewoners mogen zich gelukkig prijzen, want de plattegrond van Den Bosch is in een Monopoly-bord veranderd. Dat geldt zeker voor kopers. Wie een eigen huis wil, moet veel geld bezitten. Met dubbelzesworpen of kanskaarten kom je niet ver. Dat bewijst een rekensommetje. Op funda.nl koos ik lukraak dertig Te Koop-woningen in Den Bosch. Goedkoopste: 189.000 euro, duurste 875.000. De gemiddelde vraagprijs van al dat vastgoed: 449.540 euro. Hun gemiddelde vierkantemeterprijs: 3.840 euro. Die lieve som geldt ook voor de plek van het gootsteenkastje en de hondenmand.

Volgens psychologen zijn bed, bad en brood onze eerste levensbehoeften. Juist bij schaarste mag een halfje volkoren geen beleggingsobject zijn – en een huis evenmin. Maar pandjesbazen zien dat anders. Volgens de laatste cijfers telt de gemeente Den Bosch 34 particuliere verhuurders. Elk van hen bezit drie tot vijftig panden. Gemiddeld hebben ze zestien woningen in bezit. Nu de spaarrentes verdampen, zetten ze hun geld het liefst om in vastgoed. Ook in Boschveld, waar de gemeente geen woonplicht aan nieuwe kopers oplegde.

Tsja, dat is de kat op rottend spek binden. Een voorbeeld: meneer Hak. Niet zijn echte naam, want het groeiende tekort aan pek en veren in Nederland noodzaakt tot matig gebruik. Meneer Hak bezit een jarenvijftighuis in Boschveld, dat hij aan derden verhuurt. In nieuwbouwproject 'Hart van Boschveld' koopt hij nog eens twee huizen. Nadat een ploegje Oostblokse klussers de boel heeft gesausd, gaan zijn panden eind 2018 in de verhuur à 1.400 euro kaal. Meneer Hak zelf? Die woont in Vught, in een villa die 1.475.000 euro kostte. Omgerekend zijn dat 44.764 Monopoly-spellen. Voor elke drie à vier inwoners van de gemeente Den Bosch één. Wie was er aan de beurt?

_________________

Publicatie Brabants Dagblad: 14 oktober 2020. Deel 1 van 'Monopoly' lees je hier: http://www.bosschekroniek.nl/kronieken-columns/2020/09/30/monopoly. Noot aan de lezer: de reactiemogelijkheid zal na herziening van de kronieksite in 2021 weer in gebruik worden genomen.