Zomergeluk

Spijsverteringsproblemen in Gewande. Op het gehoor klinkt dat samenhangend, maar in het waaigat zijn ze het zat. De krap honderd inwoners krijgen obstipatie van het wachten. Op riolering. Het dijkdorpje is ook niet op gas en snel internet aangesloten. In Gewande, dat bij de gemeente Den Bosch hoort, waan je je achter de tabaksgele gordijntjes van de jaren vijftig.

Dat heeft ook voordelen. Wie wil onthaasten, weet zich in Gewande van rust en eenvoud verzekerd. In dat besef is mini-camping Ter Drucht ontstaan. Achter hun huis beheren dijkbewoners Marike en Mart zesduizend vierkante meter grasveld met fruitbomen. Er staan enkele tenten, campers en caravans. Wifi ontbreekt, maar da’s niet erg. De Maas streamt verderop.

Aanvankelijk vreesden omwonenden overlast. Ooit lag verderop camping De Blauwe Sluis, een wetteloze enclave waar zelfs Kip-caravans werden geroosterd. Maar Ter Drucht blijkt een aanwinst voor het gehucht. De buren hebben er zelfs hun veertigjarig huwelijk gevierd, inclusief feesttent, strobalen en barbecue.

Op deze maandag is het vrijwel stil. De heftigste geluidsbronnen: een merel die de eerste maten van ‘Summertime’ oefent, een appel die vroegtijdig valt en de hitte die snikt. Van de twaalf campinggasten zijn er maar drie op het terrein. Een man klautert op zijn camper. Een vrouw met twee kinderen leent een fiets van Marike. Meer gebeurt er niet. Het animatieteam? Verderop bij de lupine: drie vlinders met een fenomenale acrobatiekshow.

Trots leidt Marike rond langs de zelfgebouwde buitenkeuken, het bad- en washuis, een gepensioneerde hottub en de kampvuurplek. Een van haar kroonjuwelen: een afgedankte Eriba-caravan, die als kinderhoofdkwartier fungeert. Binnen slingeren jeu de boule-ballen, een speelgoedkassa en jeugdboeken rond. Verderop ligt de moestuin waar bloedzuring, radijs en de vergeten groentesoort brave hendrik groeien.

De camping trekt hoofdzakelijk gezinnen met kinderen, fietsers, wandelaars en Duitse jongeren. Laatstgenoemden gaan op New Kids-bedevaart naar Maaskantje – het Lourdes van de losbolligen – of op snoekbaars vissen in de Maas. Soms kloppen pechvogels bij Marike aan. Afgelopen winter bivakkeerde een dakloze vrouw in het bijgebouwtje. In mei streek een nomadisch stel uit Ede neer, met enkel een buitentent. Hun proviand: bier en diepvriesfrikandellen die ze boven een kampvuurtje bakten. Om te voorkomen dat de camping een opvanghuis wordt, geldt een maximumverblijf van drie weken. Want Marike is gul met extra scheerlijnen en stormharingen, maar wiebelzielen kun je niet eeuwig overeind houden.

Tegen drieën. Het animatieteam fladdert boven het moerasfilter. Dat is een duurzame riolering waarbij planten en bacteriën het afvalwater zuiveren. De wind draait noordoost. Zelfs het streamen van de Maas is verstomd. Offline zomergeluk.

____________________________

Eerder publicatie in Brabants Dagblad: 17 juli 2018. Later online publicatie ivm de laatste kind-noch-kraai-dode-tekst [zie 'Tussentijdse tekst' op deze website] en redactiewerkzaamheden op Theaterfestival Boulevard 2018.