Breekbaar

Sneuvelbereidheid is geen uitgesproken Bossche eigenschap. Dat is verwonderlijk in een stad waar veger en blik onmisbaar zijn. Wat zoal aan scherven ging: theatermaquettes, stadsessays, geheimhoudingsplicht in een vertrouwenscommissie, financieringsafspraken rond het puthuis – in het vuur van amicaliteit gebakken – en een wethouderspost. Suggestie aan burgemeester Jack Mikkers, griffier Wim Amesz en gemeentesecretaris Irma Woestenberg: doe het college, de raad en het ambtelijk management een workshop bij keramiekwerkplaats Cor Unum cadeau. Nergens in de stad leer je zo tactvol met breekbaarheid omgaan.

Die zorgvuldigheid komt Cor Unum ook zelf van pas. Ze gaan verhuizen. Vanaf eind juli hobbelen vrachtwagens van De Gruyter Fabriek naar de knap gerenoveerde garage van Pompen en Verlouw aan de Vughterstraat. Chauffeurs, letten jullie op in die bocht bij het Wilhelminaplein? Mooi, hoeft de tiensecondenlijm niet uit het dashboardkastje.

Maar eerst inpakken. In de kantine van het jubilerende Cor Unum – vijfenzestig jaar – zit Lotte Landsheer, de onvermoeibare kartrekster van de werkplaats. Een blik op haar boedellijstje: zes draaischijven, zes giettafels, vijf ovens, vier spuitcabines, talloze pallets met mallen, kleisoorten en porselein en rekken vol keramiek. Als inpakpapier dienen stapels Brabants Dagblad en ander leesvoer. Oude kranten: vis en vaas zijn er dol op. Wel een waarschuwing aan de inpakkers: die Telegraaf van 19 mei niet gebruiken. Van dat boze Trump-hoofd op de voorpagina gaat elk aardewerk aan diggelen.

Wat oningepakt meegaat, is het werkplezier van Cor Unum. Dat is schokbestendig. De ploeg telt zo’n vijfendertig medewerkers, onder wie mensen van Weener XL, Novadic-Kentron en Reinier van Arkel. Hun gemeenschappelijkheid: een eierschalige ziel en onverwoestbare toewijding. Ook studenten en vermaarde ontwerpers geven de toekomst van het keramiekfabriekje een glazurige glans. De kracht van Cor Unum? Sneuvelbereidheid.

In de buitenhal pakken twee meisjes servies in dat Lotte voor meesterkok Sergio Herman heeft ontworpen. Eén kartonnen doos blijft ongemoeid. ‘Vincentius bellen’, staat erop. De inhoud: curieuze overblijfselen uit het Cor Unum-archief, waaronder een stenen pul van schutterij St. Eligius-Juliana uit Schinveld, mokken van de Mercedes Benz-personeelsvereniging uit 1979 en koffiekopjes van de gemeenten Dronten en Velzen.

Of Lotte deze zomer zelf tijd voor koffie buiten Den Bosch heeft? Gekkie, echt niet. Het wordt in- en uitpakken. Het atelier en de nieuwe winkel inrichten. Want eind september zijn de Open Dagen. Dan mag het. Dan breken Lotte en haar medewerkers. In tranen uit, van blijdschap.

__________________________

Publicatie in Brabants Dagblad: 4 juli 2018