Stembureau Hambaken

In een rekje wachten zes portofoons. De verbandtrommel is XL. Aan de muur lokt een rode knop. ’Totaal Alarm’ staat eronder. Is dit het Regionaal Crisiscentrum? Nee, Brede Bossche School De Hambaken. Gastvrij biedt gebouwbeheerder Saskia koffie aan. Met glimlach. Zij gelooft in de wijk.

Op de vensterbank staat Optrex Eye Wash voor vermoeide ogen. Die komt woensdag 19 november van pas. Dan is BBS De Hambaken stembureau. Nachtwerk, voorziet Saskia: eindeloos stemmen tellen. Hopelijk wel, want in 2010 kwam hier maar 34% opdagen: ruim 15% onder het stedelijk gemiddelde. Koplopers op de Hambaken waren PvdA (29%), SP (18%) en Groen Links (17%). Zullen de opkomstpercentages nu beter uit de verf komen? De kwast gaat helpen. Op BBS De Hambaken en vier andere basisscholen mogen leerlingen stembussen beschilderen.

Half drie. Het lokaal van meneer Erik lijkt op een ontplofte regenboog, dankzij zestien kwistig kwastende kinderen. Op hun tafeltjes staan vier kakelbonte stembussen. Er liggen oude kranten onder, waaronder het Algemeen Dagblad van 30 mei 2014. Een foto van burgemeester Brok van Dordrecht bewijst dat politiek niet grijs is. Op zijn wang zitten klodders knalgeel en blauw.

Taalachterstand is een kopzorg in groep 4/5. Van alle leerlingen hebben er slechts drie ‘Hollandse’ ouders. Maar de creativiteit van de kinderen is grenzeloos. „Er moet zwart bij”, mompelt Mohamed (8). Dat is geen nationaal pietenadvies, maar een verfwens. Ingespannen penseelt hij de tekst Hallo, stem hier! Waarom je zou moeten stemmen? Met verkiezingen kun je mooie prijzen winnen, legt hij geduldig uit. Vakanties, computers. Mohamed is groot voorstander van verkiezingen.

Favoriete schilderingen zijn hartjes, huizen, kinderen en vlinders. Leuker dan ‘Hoofdletters oefenen’, wat deze week op het programma staat. Niemand schildert CDA, VVD, SP of OPA op de stembussen. Welke partij garandeert kindergeluk?

Bachaar (7) kan wel een stemadvies gebruiken. Van de logopedist. Hij schreeuwt hard. Zijn stilleven in verf is stiller. Volgende week mogen mensen briefjes in de bus stoppen, weet hij. Met daarop wat ze willen hebben. Een auto, bijvoorbeeld. Zelf gaat hij voor een BMX-fietsje.

Een ietwat afwijkende lezing heeft Daniëlla (7). We gaan stemmen wie de president van Den Bosch wordt, doceert ze. Daniella hoopt dat de winnaar melk naar Irak brengt. Ze heeft het zelf gezien. Op het Journaal: hongerige baby’s in Bagdad. Daar stond de wieg van haar vader en moeder.

Meneer Erik doet ook mee. Met gele verf verandert hij een stembusdeksel in een Smiley. Rond de gleufmond schildert hij Weet je het zeker? Die vraag is in afwasbare verf. Het antwoord zal in rood potlood zijn. Vier jaar onuitwisbaar.

Ondertussen keuren Naomi, Shyromy en Aziza het kunstwerk van Denzel. De negenjarige schilder, die een robot in zee laat verdrinken, is blij met verkiezingen. Zijn prognose: Mark Rutte wordt de baas van Den Bosch. „Als het maar niet die man van Marokkanen Minder is’’, zegt Denzel. Boven zijn verfzee ontbreken krijsende voor-de-vrijheid-meeuwen.

Verderop schildert Sean (8) bomen en struiken. Een kunstenaar met oog voor bosbelang? De zwarte en gele verf blijft onaangeroerd. Sean kiest groen. Wie de presidentsverkiezing in Den Bosch gaat winnen, weet hij niet. Maar hij verwacht Obama. Ook zijn klasgenootje Fuaad (8) uit Somalië heeft een zwak voor de natuur. Op de achterkant van zijn stembus zwemt een school goudvissen. Voor Fuaad is het zonneklaar waar de vrolijke container voor dient. Voor zwerfvuil.

Tegen twaalven maakt meneer Erik een knieval voor de democratie. Hij poetst oranje klodders uit de vloerbedekking. De stembussen staan te drogen. Straks worden ze opgehaald. Zestien kinderen hebben kleur bekend. Nu hun ouders nog.

______________________

Publicatie in Brabants Dagblad 12 november 2014