Huiskamer

De man met het ossenwitkleurige jack heeft zin in een bakkie koffie. Zij wil een broodje kroket en cola. Hun lelijke hondje bekijkt de prijslijst van Koll’s Eten en Drinken aandachtig. Half een. Lunchtijd.

Achter in de keuken bakt Henk van Kollenburg een uitsmijter. Hij had boswachter willen worden. Maar het kronkelpad liep anders. Op 24 juli 1969 opende hij zijn automatiek op de Helftheuvelpassage. Henk bakte, snipperde, roerde. Nu is het klaar. Na 45 jaar kan hij geen ui of mayonaise meer zien.

Ooit was zijn Kruiskamp een jonge wijk. De melkboer zong, het parochieblaadje kreeg ezelsoren. De beschaving? Die hield pas op voorbij de Meanderflat. Daar begon Vlijmen. Maar de wijk heeft klappen gekregen. Afbraak, vergrijzing, botsende culturen. „Gelukkig heeft de Helftheuvel een huiskamer”, glimt Henk. Trots wijst hij op zijn cafetaria-met-terras in de overdekte passage. Alleen een goudvissenkom en schemerlamp ontbreken.

Zijn klanten zijn trouw, maar het aantal rouwkaarten groeit. Wel levert het nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis klandizie op. Want geen kwaad woord over fruitmandjes voor de bedlegerige mens, maar Henk kan een kipcorn heel feestelijk inpakken. Vooral zijn zelfgemaakte erwtensoep schijnt geneeskrachtig te zijn. Afgelopen jaar turfde hij 1488 verkochte emmertjes soep, die je ook op de bingo-avond van West kunt winnen. Geen snertprijs.

Ah! Een klant, ziet Henk op de monitor in de keuken. De jongen, categorie obesitas light, bestelt een supertje speciaal. Ondertussen vertelt Henk honderd uit. Mooie verhalen, die hij eerst paneert voor hij ze vet opdist. Zo had je Tony-zonder-benen, die dagelijks liters Spa Blauw kwam drinken. Of het meisje dat op het snackbartoilet een zwangersschapstest deed, terwijl haar frietetende familie op het terras de uitslag afwachtte – nee, geen beschuiten met muisjes.

Vaak zag het blauw bij Henk. Van de oliewalm en de politie. Gebonk op de achterdeur van de snackbar? Hongerige agenten. Jarenlang leek het keukentje op een clandestiene korpskantine. Ooit belde een chagrijnige adjudant. Hij was al z’n manschappen kwijt. Of zij hun tanden zo onderhand in de criminaliteit in plaats van in de kroketten wilden zetten.

In 2014 zal Henks zoon Nikkie (34) de zaak geleidelijk overnemen. De vaste personeelsleden: zijn zussen Lisa en Kitty en de jonge Angel uit de Kruiskamp. Zelfde gastvrijheid, andere werkstijl. Want Nikkie houdt van management en statistiek. Hij slaat z’n schriftje open: in 2013 plonsden er 12.500 kilo friet en 4,2 kilometer frikandel in het vet. Verder graaiden de bezoekers naar 56.000 snackvorkjes en 251.000 servetten. Wat in het schriftje ontbreken, zijn de overgewichttabellen van Den Bosch-West. Begrijpelijk, want de bestrijding ervan blijkt nog een zware klus. De afgelopen drie jaar is het percentage te dikke wijkbewoners van 27 naar slechts 26 procent gezakt.

Wie nog het sterkst naar vetvrije dagen verlangt, is Henk. Terecht, leert een rekensommetje: in krap 45 jaar heeft hij 189 kilometer frikandel gebakken. Dat is ver. Maar ook bijna feest, want 192 kilometer is de afstand van zijn woonhuis in Hintham naar zijn stacaravan in het rustgevende Nieuwvliet. Eventjes doorbakken, Henk. Nog maar drie kilometer. Dan mag het vet eindelijk afkoelen.

___________________________________

Publicatie in Brabants Dagblad: 19 februari 2014