Stad van de oeverloosheid

Is Den Bosch een stad van water? Ja. Ten stadhuize staat het op voorhoofden en in handen: het college van Brug & Water vergadert zich klam. Maar het moerasvolk snapt het niet. Waar bruggen overbodig zijn, komen ze te liggen. Waar ze nodig zijn, ontbreken ze. Het pontje tussen rede en verstand lijkt tijdelijk uit de vaart genomen.

Tijd voor inspectie. Mijn eerste bestemming: het Hinthamereinde. Op de zijkant van viskraam Krol staat: 'Zij die het weten, komen hier haring eten.' Een wijsheid zonder uitjes, maar de ogen van de visvrouw tranen. De handel ligt plat. Niemand komt hier nog haring eten aan de Aa. Want geen enkele Bosschenaar weet het: wanneer de Bartenbrug klaar is.

Aan het hek bij de halfgesloopte brug hangt een spandoek: „Zien wij iets over het hoofd? Meld hinder op verbeterdebouw.nl.” Maar de server blijkt overbelast. Dat geldt ook voor de mannen op hun bankje bij het Muntelbolwerk. Urenlang vergadert dit schaduwcollege in de zon. Het dagelijks terugkerende agendapunt: falende ambtenaren. Wie? Ze zwijgen. Notulen volgen.

Hoofdaannemer van de nieuwe Bartenbrug is de BAM. Daadkrachtige naam. Maar ook het geluid van een vuist die op tafel slaat. Boze winkeliers en zuchtende omwonenden zijn het oeverloze wachten zat. Alleen muziekwinkel ABC Disk naast de Watertoren ziet de omzet stijgen. Sinds 1 mei 2012, de eerste Dag van de Haperende Arbeid aan de brug, zijn de cd’s van Simon & Garfunkel niet aan te slepen. Die jongens van die bridge over? Ja, die.

Aan de oever van de Aa staat een graafmachine zichzelf te ontkennen – hij graaft niet. De parochianen van de Bartjes verzetten evenmin bergen. Hun kerkzaaltje naast de brug is uitgestorven. Achter het raam zwijgt het affiche van Radio Maria. Matig bereik in deze hoek? Toch is er hoop. Verderop aan de Graafseweg ligt de praktijk van de tandartsen Staas en Bergmans. Zij weten veel. Vooral van bruggen.

Op naar de volgende locatie van deze bridge drive: de afgelegen Ponte Palazzo. Dat klinkt als de hangplek voor bezorgers van te lauwe pizza’s. Maar het is stil bij de spoorbrug in wording. Aan de stadszijde, naast Essent, is de betonnen trap al klaar. Hij reikt hemelwaarts, eindigt in het niets. Een luchtbrug. Een gebakkenluchtbrug. De toekomstige gebruikers? Binnenstadsratten, op weg naar de afvalbakken van de Onderwijsboulevard. Maar ook de leden van de Landelijke Vereniging ter Bescherming van Uitgestorven Plekken.

Verder. Naar de overzijde van het spoor, waar de Ponte Palazzo eindigt in niemandsland van het Paleiskwartier. De brug is nog niet klaar. Losse elementen liggen links en rechts langs de rails. Alsof God zijn Märklin-treintjesdoos en Brio-brug halverwege het spelen verveeld heeft weggeschoven. Zou hij het in zijn schoolvakantie nog afmaken?

Eindbestemming is roeivereniging De Hertog bij de Citadel. Hier wil de gemeente de Sortiebrug bouwen. Die moet het roeiclubveldje met de Citadel verbinden. Kosten: 950.000 euro en tijdens kantooruren geopend. Wie op deze brug wacht? Zelfs geen brugwachter.

Tegen achten. Een plezierbootje meert aan, een zwaan zwemt allenig rond. Dan gaat hij de Dieze op. Richting Engelen, deze stad uit. Dag zwaan, dag symbool van wijsheid.

_____________

publicatie in Brabants Dagblad: 19 juni 2013