Koffiedik kijken
Het stonk op het stadhuis. De lauwe lucht kwam van de eerste verdieping. Was de Bossche coalitie in staat van ontbinding? Nee, díe weeïge geur kende iedereen wel. Dit rook vreemder.
Een bode-met-mondkapje opende zwijgend de deur van de collegekamer. Op de vergadertafel lag een kolossale Melitta-filter 1 x 2013 te dampen. Kilo’s koffiedik sijpelden eruit. „Laten we maar eens kijken wat het jaar gaat brengen”, zuchtte burgemeester Rombouts, die al donkerbruine vermoedens had. Enkele wethouders lachten nerveus. Elke verwijzing naar 2013 en latere vaagheden wakkerde de onderdrukte paniek aan.
Niet vreemd. Eerdere vergezichtsessies waren volledig mislukt. Zo hadden Rombouts en zijn wethouders drie uur in een glazen bol van de Gamma zitten staren. Maar die was zorgelijk mat gebleven. Ten einde raad had het college de beroemdste astrologen en orakels van het land ontboden. Maar zij waren met lege handen vertrokken. Zelfs een voodoo-meester had de collegekamer bezocht. Dat had slechts een kliederboel opgeleverd. Want de toekomst van een stad lees je niet in kattendarmen. Die schrijf je.
Al snel ging het als een lopend vuurtje rond: had Den Bosch nog wel toekomst? Om de sociale onrust te bezweren, kwam het college nog eenmaal bijeen. Voor een finale poging om de toekomst te lezen. Niet in elkaars ogen, handen of harten. Want die waren gesloten. Nee, ze zouden koffiedik kijken. Dit zagen zij.
Januari. Al op nieuwjaarsdag lekt het vertrouwelijke rapport ‘Waar is de souffleur?’ uit. Volgens dat onderzoek vindt 98,3% van de Bossche bevolking geloofwaardigheid het belangrijkste criterium bij de beoordeling van theater en politiek. Het stadsbestuur belegt halsoverkop een persconferentie. In een walm van oliebollenvet maakt het bekend dat Theater aan de Parade vijf voorstellingen schrapt: Optimisten [9 januari], Vastberaden [16 januari), Happy End [27 februari], Licht [2 maart] en Inspiración [5 maart]. Wie al kaartjes had, mag ze ruilen voor Les Misérables op 11 januari.
Februari. Met veel kabaal schrijft Den Bosch zich in voor de landelijke verkiezing Stad van de Diepgang 2013. Zelfoverschatting of lef? Want in diepgang verliest Den Bosch het van elk theeschoteltje. Maar het college verzint een list. Samen met ondernemersvereniging Hartje ’s-Hertogenbosch en de Kring Vrienden richt het de Stichting Nog Lang Niet Uitgeput op. Hun gedurfde plan: een tunnel graven, van de put op de Markt naar Antipodes Island bij Nieuw-Zeeland. Eind februari begint het spitwerk. Rombouts zal in het NOS-Journaal verklaren: „Elke mens is het rode kruisje op zijn eigen schatkaart. Pak een schop. Graaf diep. Zoek het geluk. En wat een mens kan, kan een stad ook.”
Maart. In 2012 lanceerde de Bossche VVV het arrangement ‘Sjokola, Sjoppen en Sexy Mannen’ voor single ladies. Zij mogen erotische bonbons knutselen en een mannelijk naaktmodel met chocola naschilderen. „Vingerverven is toegestaan”, schreef het toeristenbureau stoutig. Zijn er meer van zulke kleffe pretpakketten te verwachten? Ja, want Den Bosch kent een strikt bordeelverbod, maar de stad zelf laat zich hoereren – zij gaat voor elke doelgroep plat. In lente 2013 introduceert de VVV dan ook opgewekt het groepsarrangement ‘Slempen, slikken en slopen’ voor hooligans met een stadionverbod. Een succes, meldt Interpolis eind 2013.
April. Tijdens een informatieavond op de Brede Bossche School aan de Graafseweg maakt de gemeente bekend dat zij de actiefilm The Bridge on the River Aa gaat produceren. Nou ja, actie. Gewoon: film. Tot de sterrencast behoren de vechtlustige wethouder Ruud Schouten, klaagveteraan Tinie Bertrums en de loopgravendirecteur van BAM Civiel Zuidwest. Voor de regie heeft nog niemand zich gemeld. Wel staat nu al vast dat het lokale verkeer 48 dagen extra zal moeten worden omgeleid in verband met de filmopnames. Toko Lai Thai aan het Hinthamereinde gaat de catering verzorgen.
Mei. De Rekenkamer stuit op vreemde transacties. Zo blijkt de gemeentelijke afdeling Stadsontwikkeling 4,2 miljoen euro aan Jean Le Grand BV op de Kaaimaneilanden te hebben overgemaakt. Het Brabants Dagblad, dat de zaak onderzoekt, krijgt vanuit het Stadskantoor een geheim contract toegespeeld dat de kwestie verheldert. Ondertekenaars: de gemeente en Jan de Groot. Uit het document blijkt dat de chocoladebollenkoning zich heeft verplicht om zijn zaak uiterlijk eind 2013 van de Stationsweg naar het Paleiskwartier te verhuizen. Overhaaste uitleg van de gemeente: het is de enige manier om de loop er achter het station echt in te krijgen.
Juni. TomTom, hoofdsponsor van een nieuw Bosch theater, stapt naar de rechter. Het bedrijf wil ontbinding van zijn sponsorcontract. TomTom, dat haar reputatie dankt aan het verlossende zinnetje ‘Bestemming bereikt’, vreest grote imagoschade.
Juli. Op het terras van De Kleine Werelt valt een kopje koffie om. Dat wil zeggen: bijna. Verder gebeurt er vanzelfsprekend niks.
Augustus. Na Leuven en Trier mag voortaan ook Echternach zich zusterstad van Den Bosch noemen. Vooral de mysterieuze processie in dat Luxemburgse stadje – telkens drie stappen vooruit en twee achteruit – inspireert het college bovenmatig. Op 25 augustus vragen B. en W. dan ook octrooi aan op de bestuurlijke Den Bosch-pas: twee vooruit, drie achteruit. Enkele struikelende raadsfracties maken bezwaar. Ze vinden het toch een tikje te jachtig.
September. Den Bosch wint de titel Obesistad 2013. Als proefproject wordt een vettax ingesteld. Die geldt voor drie categorieën. Te dikke namen, zoals Ponte Palazzo. Te dikke ego’s, zoals – ja die. En te dikke woorden, waaronder per-spec-tief. Vettax in 073: kassa.
Oktober. Op de achtste van die maand klinkt een ijselijke kreet in het Stadsarchief. Een niet eerder ontdekt medisch rapport uit 1513 stelt dat Jeroen Bosch aan trichromasie leed: een aandoening waarbij het oog slechts drie kleuren onderscheidt. Volgens heelmeesters zag Bosch enkel engelenwit, hellezwart en zondevalrood. Al die schilderijen kunnen nooit van zijn hand zijn, is de schokkende conclusie van het Stadsarchief. In bijzijn van het voltallige college en Bosch500-directeur Ad ’s-Gravesande wordt het oude document plechtig verbrand. De snippers worden op het GZG-terrein begraven – ligt toch nog jaren braak.
November. De wereld wacht op de spectaculaire aankomst van de gravers, die in februari zijn vertrokken. Op aanwijzing van de Stichting Nog Lang Niet Uitgeput hebben zij in negen maanden tijd een tunnel van 12.745 kilometer aangelegd. Tot grote verbijstering komt de graafploeg echter niet bij Nieuw-Zeeland boven de grond, maar bij de Ploossche Plas op Noord. In een niksige straat die – hij bestaat – De Diepte heet. Bozig stelt de gemeenteraad een commissie in die tot-op-de-bodem zal uitzoe – ach laat maar. Want de gegraven U-bocht was historisch bezien onvermijdelijk: in Den Bosch gebeurt niets in een rechte lijn.
December. Op oudjaarsdag 2013 stuurt Wim van de Donk, commissaris van de koningin in Brabant, een sms’je aan Rombouts. Letterlijke tekst: „Beste Ton, ik verzoek je met klem om zelf vandaag geen vuurwerk af te steken. Te risicovol. In de stad der blinden is Eenoog koning.” Ach, dan maar sterretjes. Als er maar licht komt in de duisternis.
________________________
Publicatiedatum in Brabants Dagblad: 29 december 2012. Met tekeningen van Miesjel van Gerwen – www.m-site.nl