Contact voor 0,50 cent

Toch hoog, zo boven op de Klokkenlaan. Arnemuiden kun je vanaf hier niet zien. Wel de Sint-Jan. Ook het Provinciehuis. Zelfs de Kruiskamp! Onscherp, maar liever dit panorama dan de Panorama: er is al genoeg horizonvervuiling in Nederland.

Flatbewoonster Marja (65) ontgrendelt de deur. Van Petit Café, de ontmoetingsruimte op de negende verdieping. Er staan een grote tafel en twintig stoelen. Zo meteen komen ze koffie drinken. Kanis & Gunnink, met koekje of overgebleven paaseitje – ach, die blijven best lang goed. Elke dinsdag en vrijdag is Petit Café enkele uren open. Negentien vierkante meter goede wil.

Vroeger was dit het centrale ketelhok, vertelt Marja. Na de renovatie in 2008 raakte het overbodig. Zonde, zei Marja tegen Els met wie ze – „niet schrikken hoor” – samenwoont. Zeker in deze flat vol 55-plussers zou gezamenlijke ruimte van pas kunnen komen. Zo rijpte het idee voor Petit Café. Zayaz schonk het hok plus 400 euro voor een keukenblok, de gemeente gaf BIG-geld, het Koning Willem 1 College leverde oud meubilair. Zo, en nu koffie.

„Ik woon hier graag”, zegt Toon (64), een van de acht bezoekers vanochtend. De ex-onderhoudsschilder legt dat fijntjes uit: deze flat is geen teringzooi. Plezierige mensen, onderlinge betrokkenheid. Voordat Toon gaat slapen, kijkt hij altijd even naar z’n wagen. Maar ook naar die van de anderen. Zo simpel is zorg.

Het aantal huiskamerinitiatieven van senioren groeit. Zayaz en BrabantWonen steunen er elk al vijf, waaronder Epigoon, ’t Spinnewiel, Rivièra en De Lindeboom. Maar vandaag is het kalm in Petit Café, want die stille mevrouw van hier verderop wordt begraven. De drukste dag? De vrijdag, circa twintig bezoekers. Geliefd is ook de tweewekelijkse activiteitenmiddag. Favoriet tijdverdrijf is 3D-kaarten knippen; de wereld raakt al eendimensionaal genoeg.

Af en toe spelen ze Scrabble. Vooral Ans (88) hier uit de flat hield van een potje letterpret. Ans heeft maar één been. Deze winter brak ze haar voet. Nu woont Ans op Oosterhof. Verpleegtehuisverdriet: dat is driemaal de woordwaarde, maar je gunt het niemand op z’n bord.

De huisregel is: 0,50 cent afrekenen. Nu of straks. Maar dan heb je onbeperkt koffie en thee. Zorgzame Marja schenkt nog eens bij. Gespreksonderwerpen vandaag? De Zonnebloem, het nut van fruit, de Floriade, rokjesdag. Sterke koffie, slappe klets – vaak, maar niet altijd. Er is ook ernst. Ziekte en dood hebben een vaste stoel in Petit Café.

Nog zo’n vertrouwd onderwerp aan tafel is de overkant. Gene zijde? Nee, het verzorgingshuis hiertegenover. Dat heet voortaan De Hooghe Clock, in de officiële spelling van vóór 1934. Zou de directie van Vivent denken dat zo’n schrijfwijze kalmeert, wanneer je dementeert en terugvalt in de tijd?

Sjaan (87), die van haar thee nipt, kent de overkant. Ze logeerde er zes weken, voor herstel na een operatie. Aardige mensen, daar. Maar niet zo vertrouwd. Toen de afstandsbediening van haar tv kuren kreeg, belde Sjaan iemand van Petit Café: haar eigen helpdeskje, zonder ‘toets 8 in het zicht van sint-juttemis.’ Iemand stak even de straat over. Opgelost.

Zelfstandig wonen. Met wat onderlinge hulp en aanspraak. Goud waard, roepen ze in Petit Café. Neem Ellen (69): die kort de rokken en broeken van flatbewoners in. „Want we krimpen”, lacht Doornroosje. Andere hand- en spandiensten op de Klokkenlaan: het oog van de buurman druppelen, tijdelijk je diepvries beschikbaar stellen, of tweewekelijks naar dat ziekenhuis in Rotterdam rijden. „Leefbaarheid kun je ook zelf maken”, zegt Marja. Nog zo’n 625 kannen koffie te gaan. Dan is het 10 juli 2014: vijf jaar Petit Café. Ja, schenk nog maar eens bij.

_______________________________________________

Publicatiedatum Brabants Dagblad: 18 april 2012

Noot voor niet-Bosschenaren: de verwijzing naar de Panorama raakt aan een reportage in het laatste nummer van dat blad. Een redacteur van dit magazine duikelde op de Kruiskamp [Den Bosch-West] enkele halve jeugdbendeverhalen op, dompelde ze in Ossenwit en publiceerde ze op vetvrij papier  [EA]