Aandeelhoudersvergadering
De rode loper ontbreekt. Bodyguards, fotografen of actievoerders zijn er evenmin te bekennen. „Komt u voor de aandeelhoudersvergadering?”, vraagt een jongen bij de voordeur. Ik knik. Stap binnen. Oud, vriendelijk gebouw. De geur van kaftpapier, hormonen en tienminutengesprekjes die uitlopen – het zijn net uien.
Klokslag 19.00 uur zal het beginnen. In de zaal wachten al zo’n twintig beleggers. Niemand in driedelig pak of kokerrokje. Koffie of thee? Zelf inschenken. Aan de muur hangt een affiche van de horror-comedy Zombibi. Verderop lokt een prijslijst. Lollies: 0,20 cent. Kanjers en roze koeken: 0,60 cent.
Iedereen gaat zitten. Drie laatkomers stommelen binnen. Geen nood, want de kantine van het Van Maerlant College heeft voldoende stoelen. Om 19.07 uur neemt de directie van Smash the Stress het woord. Hun namen: Bart (15), Jelle (16) en Pieter (16). Zoals alle vierdejaars vmbo’ers hebben zij voor het vak Dienstverlening & Commercie een mini-onderneming opgezet. Hun product: stressballen. Uit China. Zelf geïmporteerd. Bij stress kun je zo’n balletje – in de vorm van een ei, tomaat of smiley – tegen de muur smijten. Splash! Wordt-ie wel 30 centimeter in doorsnee. Dan krimpt hij weer. Ja, net economie.
Wat niet schrompelt, is de aandacht in de kantine. Elke aandeelhouder heeft minstens vijf euro gelapt. Gaan ze het schip in? Al 53 Brabantse bedrijven gingen in 2012 bankroet. Maar de powerpointpresentatie van de jeugdige directie doet de recessie even vergeten. „Vooral bedankt dat jullie ons vertrouwen”, eindigt Pieter zijn betoog. Ontroerde bezoekers klappen. Rechtsachter toetert een neus in een zakdoekje.
Er volgen nog drie aandeelhoudersbijeenkomsten. De vijf meiden van Excentric, een handeltje in zelfgemaakte sieraden, melden trots een kolossale winst van 74%. Ook het jonge management van J&J Laser USB-pen en van C4 – „da’s een explosief in het leger, leek ons wel een leuke naam voor een kneedgum” – lijkt een beursgang naar de AEX niet uit te sluiten.
Half negen. Einde van de beleggersbijeenkomst. Buiten wachten geen limousines, maar fietsen. Binnen kijken Bart, Jelle en Pieter ietwat bedrukt. Ze verwachten quitte te spelen. Maar de 864 stressballen, die ze bij meneer Huazhong in oktober bestelden, kwamen pas eind december per schip aan. Niks megaverkoopcijfers met Sint of Kerst! Tot nu toe hebben ze pas 120 stuks à € 1,50 verkocht. Gelukkig heeft de vader van Jelle flink wat stressballen aangeschaft. Voor doorverkoop op zijn kantoren in Vught, Rosmalen en Berlicum. Hij is makelaar.
Even was er hoop. Bart belde en mailde met de SP. Of die geen stressballen model-Tomaat wilde kopen? Nee, had de campagneleider gezegd. Er waren geen verkiezingen. Nog niet. Spijtig, want de liberale Jelle had zelfs zijn morele bezwaren aan de kant geschoven. Handel met de SP! Maar ja, nood breekt wet.
Drie aardige jongens met dromen. Eerst naar de havo. Dan de wereld verbazen. Pieter wil de internationale handel in. Directeur worden. Zoals z’n opa indertijd, bij sigarenfabriek Hofnar. Jelle ziet zich kleding of schoenen ontwerpen. Bart dagdroomt over design op z’n pc.
Ze stapelen hun dozen met handelswaar. Tussen de kantinekopjes ligt een keurige kostenberekening. Quote-500 here they come? Eerst nog 744 stressballen kwijtraken. Minus drie, voor de directeuren zelf. Zouden het College van B&W en Van Lanschot geen kerstpakketcadeau zoeken?
Aan de kantinemuur hangt de onveranderde prijslijst. Kanjers: 0,60 cent. Bespottelijk lage prijs. Maar logisch, dat ze ze verkopen. Kanjers genoeg, op het Van Maerlant College.
___________________________
Publicatiedatum Brabants Dagblad 8 februari 2012