Opvoedparty

Nog maar een slagroomsoesje. Ja, verslavend. “Ach, ze staan ervoor”, lacht gastvrouw Jetty. In de Maliskampse huiskamer maakt de koffiekan een tweede ronde. Terecht, want een Opvoedparty verdient wakkerte.

Even uitleggen, voordat Ans zo meteen het woord grijpt. Vroeger had je de Tupperware Party en de Lingerieparty. Die konden zo gezellig zijn dat de antikreukelcrème van de Avon Party toch nog van pas kwam. Maar Bosschenaren krijg je niet meer op de been voor kliekjesbakjes, tijgertanga’s en smoelsmeersels. In de 21ste eeuw zijn de kasten vol en de ogen leeg: collectief zijn we het spoor bijster. Dat geldt ook voor ouders met pubers. Enerzijds willen ze hun koters niet koeioneren. Anderzijds staan hun bloedjes bloot aan de blinde verleiding van blowen, blikbier en blingbling.

Slot op de deur? Nee, een Opvoedparty van het Centrum voor Jeugd en Gezin bezoeken. Bij zo’n Opvoedparty lees je niet hardop voor uit Dr. Spock na port, pils of pilletje. Het is pedagogiek met een plakje cake. Ergens in een huiskamer. Avondje ervaringen delen met andere ouders. Samen op de tast antwoorden zoeken. Want opvoeden is blindemannetje voor 18-plussers.

Ah, Ans begint! Acht moeders en een vader – tussen 30 en 45 jaar – dempen hun stem. Ans, een geestdriftige consulente van verslavingszorginstelling Novadic-Kentron, zal deze Opvoedparty leiden. Thema: alcohol en drugs. Eerst een rondje. Nee, kennismaking. Cathrien uit Maliskamp – drie kinderen van 13, 14 en 16 – trapt af. Haar koters mogen tot hun zestiende geen alcohol drinken. Maar ja, op zo’n studiereis ben je er niet bij. De hotelkamer van zoonlief had een systeemplafond. Plaat optillen, klaar. Wijn moet ook donker liggen.

De geest is uit de fles. In ijltempo stapelen de verhalen zich op als kratjes Bavaria op Camping de Vondst. Horror en hysterie? Nee, nuchter realisme. Ouders vertellen over vervalste cafépasjes, niet-altijd-even-frisfeesten, druppeltjes van Etos die rode ogen van het blowen verhullen. De trends: jonger drinken en zuipketen achter in de tuin. Ja, ook veertienjarigen. Nog geen Duits in hun pakket. Maar ze kennen het meervoud van Flügel.

“Het is ons Bourgondisch karakter”, zucht Maria. Gelach. Ze komt uit Den Bosch, de gemeente met 510 horecavergunningen. Dat zijn er 5,6 per vierkante kilometer. Van oudsher een dorstig oord? Ja. Eind 15e eeuw telde Den Bosch 100 à 120 bierbrouwerijtjes en vele particuliere thuisschuimers. Zo is de Bossche zuipcultuur ontstaan, waarin De Tuin der Fusten het favoriete kunstwerk is.

Kun je drinken leren? “De eerste 600 zijn niet lekker”, zegt Ans droog. Maar dan went het vlot. Elk weekeinde eindigen één à twee jongeren met alcoholvergiftiging in het Grôôt of Carolus. “Er valt in Den Bosch ook altijd wel íets te vieren”, grinnikt Carla. Instemmend geknik. De stad als 21ste-eeuwse partytent. Je ziet het wel vaker op het einde van beschavingen: groeiende feestdrift als er maatschappelijk steeds minder te vieren valt.

“Zo, tijd voor de drugs”, zegt Ans monter. In rode plastic koffertjes lokken zo’n 40 geestverruimende middelen – van ghb tot paddo’s. Veel oh’s en ah’s in Maliskamp: een slijterij is vertrouwd terrein. Maar een coffeeshop of portiek?

Na tienen zwaaien we Ans uit. Op tafel ligt haar cadeautje voor de gastvrouw. “Tegoedbon voor de coffeeshop”, grapt Eva uit Rosmalen. Joyeus obert gastheer Karel zes witte wijn, een rode en twee bronwater. Even naar het toilet. Onder de trap staat een wijnrek: nog 23 flessen. Die avond begint de Opvoedparty om 22.17 uur.

 

_______________________________________________

Noot: op verzoek van de betrokkenen zijn de namen gefingeerd, op die van Karel na.