The Voice of Democracy

In huize Van den Akker spraken ze amper over politiek. Te zware kost, zelfs al is Haagse bluf een luchtig toetje. Vader werkte als metselaar, moeder bestierde het huishouden. Altijd bezig. Maar verkiezingen sloegen ze nooit over, zag Eduard. Nu staat hij zelf tussen dozen met 130.000 rode potloodjes en andere stembenodigdheden.

Het kan gek lopen, grinnikt Eduard. Op z’n achttiende had hij tabak van leren. Maar thuiszitten in Heesch was er niet bij. Zijn moeder bonjourde hem naar de Unoxfabriek in Oss. Soep maken, later rookworst. Saai ontdekte Eduard, die regelmatig van kostwinning veranderde: beroepsmilitair, vrachtwagenchauffeur, cd-maker bij EMI Uden, buschauffeur bij de BBA, medewerker Stadstoezicht in Den Bosch.

Sinds 2011 is hij echt gelukkig. Zijn functie: gemeentelijk werfbeheerder. Een van zijn taken is alle praktische rompslomp rond verkiezingen regelen. Op de werf in Kruisstraat stapt Eduard de opslaghal binnen. Een zee van stembussen, klaptafels, hokjes, koffiezetapparaten en waterkokers. Maar ook vloerstickers, bewegwijzering en fleece dekentjes voor kouwelijke stembureauleden. Het is inventaris voor de 71 stembureaus op 14, 15 en 16 maart. Pronkstuk: twee vernuftige brailleborden, waarop blinden en slechtzienden hun stem kunnen uitbrengen.

Elk stembureau krijgt ook een zilverkleurig koffertje. Met kantoorbenodigdheden, waaronder een rekenmachine en een vergrootglas voor twijfelgevallen. De rubberen vingerhoedjes? Die moeten het tellen van de honderden stembiljetten vergemakkelijken. Na de verkiezingen keert alles terug naar de gemeentewerf, al zijn er fleece dekentjes die in Opsporing Verzocht kunnen. Ooit heeft Eduard zelf iets uit de boedel geleend. Verkleed als Gaston van de Postcodeloterij belde hij bij z’n ouders aan. Op hun gouden bruiloftsdag, met een zilveren stembureaukoffertje in zijn hand. Inhoud: een miljoen euro. Bij wijze van. Alsof. Ach, in Brabant is nep ook een vorm van echt.

Eduard is een trouwe kiezer – noblesse oblige. Hij stemt in zijn dorp Loosbroek, dat onder Bernheze valt. Op wie? Een vriendin, die raadslid voor Progressief Bernheze is. Niet dat hij alle standpunten omhelst, maar hij waardeert haar inspanningen voor de gemeenschap. Apetrots is hij ook op zijn vrouw Antoinette, die jarenlang in de kerncommissie van Loosbroek zat, een soort dorpsraad.

Sudokuboekjes?! Halverwege de loods ligt een doos vol met zulke hersenbrekers. Drie- en viersterrenbundels. Elk stembureau krijgt er een, voor verloren kwartiertjes. Nog een bakkie? Eduard loopt terug naar een schaftlokaal op de werf. In de hoek staat een kartonnen lokdoosje. Voor muizen. Of is het een piepklein stembureautje? Mogelijk houden ook zij verkiezingen. Al wat leeft, wil immers invloed op zijn omgeving uitoefenen. Grote kans dat Lijst KAAS bij muizen favoriet is. Voor de zeventien lokale partijen in de grotemensenwereld is het ongewisser: triomf, treurnis of tranen.

_____

Publicatie Brabants Dagblad: 3 maart 2022