Hambaken [2]
Op school krijg je les in een hele zwik vakken, maar niet in overleven. Zo leer je wat repeterende breuken zijn. Maar hoe je die in je eigen leven kunt voorkomen? Docenten laten je kennismaken met koppelwerkwoorden. Maar hoe je zelf verbintenissen moet aangaan? Bij geschiedenis analyseer je vele gewapende conflicten. Maar hoe je de oorlog in jezelf kunt beëindigen?
Ook praktische vaardigheden maken zelden deel uit van het onderwijs. Je leert tafels, maar niet hoe je daar dampende borden op krijgt. Economieboeken vertellen wat surseance van betaling is, maar niet hoe je je eigen bankroet kunt voorkomen. Bij natuurkunde leer je een formule om centrifugale kracht te berekenen, maar niet hoe je een wasmachine bedient.
Toch valt het onderwijs niets te verwijten. Ouders, zo luidt de stille afspraak, zijn de eerstaangewezenen om de zelfredzaamheid en eigenwaarde van hun kinderen te verstevigen. Niet overbodig, want elk levenspad loopt via de N481 oftewel de Zevenheuvelenweg. Ouders zijn echter niet altijd bij machte – of ze ontbreken. Gelukkig telt Den Bosch veel helpende handen. Twee ervan zijn van sociaal werker Youssef Noudri. Op de Hambaken huurt hij een huis waar hij maximaal drie jongvolwassenen zelfstandig leert wonen.
Een van hen is de 21-jarige Ali – een gefingeerde naam. Hij is stil en bedrukt. Een vast woord in zijn leven: verhuisdoos. Zijn levensmotto: handle with care. Ali woonde in een adoptiegezin, jeugdinstellingen, een zorgboerderij, jeugdgevangenis en crisisopvang. Zijn vader keerde hem al vroeg de rug toe. Zijn moeder duikt op in een gemompelde bijzin. Ali’s droom is een huisje op een onbewoond eiland. Maar eerst de Hambaken.
Al negen maanden is dit zijn huis. Het eten is halal, prijst Ali. Ook drugs en alcohol zijn uit den boze. Wel zo handig, want de verleiding blijft. Ali vierde z’n 21ste verjaardag in een verlaten schuurtje bij Coudewater. Het feestje kostte hem zestig euro, aan wodka, jus d’orange, wiet en muziek. Aantal gasten: één.
Vaste bezoeker op de Hambaken is woonbegeleider Daniël. Hij helpt Ali en andere bewoners om het alfabet van de zelfstandigheid onder de knie te krijgen. Vooral de r is een lastige – die van rust, reinheid en regelmaat. Maar de huisregels zijn helder: geen tv op je eigen kamer, zelf koken en schoonmaken, uiterlijk 09.30 opstaan, maximaal 23.00 uur binnen zijn.
Op inspectie. De woning is sober ingericht, maar fris en opgeruimd. Youssefs broer, die timmerman is, heeft alle meubels gemaakt. Naast de kolossale tv in de woonkamer wachten Spiderman, Fifa en andere games. Boven zijn drie kamers, met eigen slot. Nog een trap op, naar zolder. De vloer is nog kaal, maar Ali, Youssef en medebewoner Bas gaan laminaat leggen. In de huisvergadering is besloten om er een man cave te maken. Een beschut jongenshol, op zolder. Eindelijk onder de pannen.
______________________
Publicatie Brabants Dagblad: 17 juni 2020. Deel 1 van 'Hambaken' vind je hier:
http://www.bosschekroniek.nl/kronieken-columns/2020/06/03/hambaken-1
Noot aan de lezer: de reactiemogelijkheid zal na herziening van de kronieksite vanaf nazomer 2020 weer in gebruik worden genomen.